جهان دایناسورها
جهان دايناسورها : تند‌ترين و کندترين دايناسورها ::
 
 
 
شکل، اندازه و سرعت يک دايناسور، به شيوه‌ى زندگى آن مربوط مي‌شود. دايناسورهاى گوشت‌خوار بايد تند مي‌دويدند تا بتوانند شکار را بي‌درنگ به دندان بگيرند. آن‌ها روى پاهاى عقبى قدرتمندشان مي‌دويدند و از دمشان براى حفظ تعادل استفاده مي‌کردند.
اما دايناسورهاى گياه‌خوار، که پيکر بزرگى داشتند، نمي‌توانستند تند بدوند. آن‌ها نياز نداشتند جانور ديگرى را شکار کنند و پيکر بسيار بزرگشان نيز باعث مي‌شد هر جانورى نتواند آن‌ها را شکار کند. بياييد درباره‌ى سرعت دايناسورها بيش‌تر بياموزيم.
سرعت يک دايناسور را چگونه اندازه مي‌گيرند؟

 

پژوهشگرانى که درباره دايناسورها پژوهش مي‌کنند، سرعت آن‌ها را از فاصله‌ى بين جاپا‌هاى فسيل شده‌ى آن‌ها و طول پاهاي‌ آن‌ها به دست مي‌آورند. هرچه فاصله‌ى بين جاپاهاى يک دايناسور بيش‌تر باشد، آن دايناسور تندتر حرکت مي‌کرده است. اگر جاپا‌ها به هم نزديک باشند، به احتمال زياد آن دايناسور کند حرکت مي‌کرده است.
AWT IMAGE
کدام دايناسور از همه تندتربوده است؟
 
دايناسورهاى شترمرغ‌مانند، که استراتيوميموس نام دارند، تندترين بودند.آن‌‌ها پوشش زره‌مانند و شاخ‌هاى حفاظتى نداشتند و بنابراين بايد تند مى دويدند و فرار مي‌کردند تا جان خود را از دست ندهند. آن‌ها به تندى اسب مسابقه بودند و سرعت شان به بيش از 50 کيلومتر در ساعت مي‌رسيد.
AWT IMAGE
کدام دايناسور از همه کندتربوده است؟

 

دايناسورى مانند براکيوسوروس از همه کندتر بودند.آن‌‌ها بيش از 50 تُن وزن داشتند؛ يعنى آن‌قدر سنگين بودند که نمي‌توانستند بدوند. بنايراين، با سرعت 10 کيلومتر بر ساعت گام برمي‌داشتند. برخلاف دايناسورهاى کوچک، اين دايناسورها آن‌قدر بزرگ بودند که نمى توانستند روى پاهاى عقبى خود بايستند.
AWT IMAGE
جاپاى دايناسورها به ما چه مي‌گويد؟
 
جاپاهاى فسيل شده‌ى دايناسورها به ما مى گويند که دايناسورها چگونه حرکت مي‌کردند. برخى مانند ايگوانودون‌ها، روى هر چهار پا راه مي‌رفتند، اما روى پاهاى عقبى نيز مي‌توانستند بدوند. جاپاهاى بزرگ سه بخشى دايناسورى به نام مگالوسوروس نشان مي‌دهد که گوشت‌خوار بوده و هميشه روى پاهاى عقبى راه مي‌رفته است.
AWT IMAGE
دايناسورها با چه سرعتى جابه‌جا مي‌شدند؟
 
دايناسورها درست مانند جانوران امروزى با سرعت‌هاى متفاوت جابه‌جا مي‌شدند. دايناسورى به نام  تيرانوسوروس با سرعت 16 کيلومتر بر ساعت راه مي‌رفت، اما در هنگام خطر با سرعت بيش‌ترى مي‌دويد. هايپسيلوفودون يکى از سريع ترين دايناسورها بود. اين دايناسور گياه‌خوار مي‌توانست با سرعتى بيش از 50 کيلومتر بر ساعت از دست دشمنان خود فرار کند.
 آپاتوسوروس که وزن آن به بيش از 40 تُن مي‌رسيد (يعنى به اندازه هفت فيل) با سرعت 10 تا 16 کيلومتر بر ساعت گام برمي‌داشت. اگر اين دايناسور تلاش مي‌کرد که بدود، پاهايش مي‌شکست.
ترايسراتوپس، که به اندازه‌ى پنج کرگدن وزن داشت، مى توانست مانند کرگدن‌ها با سرعت 25 کيلومتر بر ساعت بدود. شکارچيان اندکى خطر حمله به اين دايناسور را به جان مي‌خريدند (در تصوير زير، اين چهار نوع دايناسور از سمت راست به چپ نمايش داده شده اند).
 
 
AWT IMAGE

   



 

بعضی از دایناسورها گوشتخوار بودند. اما بیشتر دایناسورها گیاهخوار بودند. در هر زنجیره غذایی، باید موجودات زنده بیشتری در سطح های پایین تر زنجیره غذایی وجود داشته باشد وگرنه انتقال انرژی غذا کافی نخواهد بود.

شمار زیادی از گیاهان (تولید کنندگان یا آنها که خودبخود تغذیه می کنند) غذای تعداد کمتری از گیاهخواران (مصرف کنندگان اولیه نامیده می شوند) را تأمین می کنند. این گیاهخواران به وسیله تعداد کمتری از گوشتخواران (مصرف کنندگان ثانویه نامیده می شوند) خورده می شوند.

برای مثال صدها جریب گیاه لازم بوده تا گروه کوچکی از تریکراتوپ ها تغذیه شوند. این گروه تریکراتوپ ها می توانستند غذای تنها یک تی رکس را تأمین کنند تا تی رکس به زندگیش ادامه دهد.

اگر شما به انواع دایناسورها نگاه کنید، می بینید که 65 درصد دایناسورها گیاهخوار بودند و تنها 35 درصد آنها گوشتخوار بودند. اگر به فسیل های پیدا شده هم نگاه کنید می بینید که درصد گیاهخواران حتی بیش از این افزایش می یابد. چون که فسیل های زیادی از بعضی از دایناسورهای گیاهخوار پیدا شده. برای مثال بیش از صد فسیل پروتوسراتوپ ها پیدا شده، در حالی که در مقابل تنها چند فسیل تی رکس پیدا شده است.

 تعادل یک زنجیره غذایی

هنگامی که در یک جامعه تعداد گوشتخواران افزایش می یابد، آنها تعداد بیشتر و بیشتری از گیاهخواران را می خورند و جمعیت گیاهخواران کاهش می یابد. پس برای گوشتخواران سخت تر و سخت تر می شود تا گیاهخوارانی پیدا کنند و بخورند و در نتیجه تعداد گوشتخواران به ناچار کاهش پیدا می کند. به خاطر همین جمعیت گوشتخواران و گیاهخواران در حالت تعادل نسبتاً باثباتی می ماند. چون که اگر جمعیت گیاهخواران کاهش یابد، جمعیت گوشتخواران را هم محدود می کند. تعادل مشابهی بین گیاهان و گیاهخواران نیز وجود دارد. یعنی اگر میزان گیاهان کاهش یابد تعداد گیاهخواران نیز کاهش می یابد

   



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسب‌ها:

تاريخ : جمعه 16 آبان 1393برچسب:, | 16:13 | نویسنده : مهدی |

.: Weblog Themes By VatanSkin :.